Voor wie het nog niet wist; het is een zegen voor deze generatie dat wij zoveel absurd gave dingen kunnen ondernemen. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid dat je voor weinig de hele wereld kunt zien, dat je overal kunt dineren, culturen van dichtbij mee kunt maken en dat je het zo gek kunt maken als het geld toelaat. Wat je ook maar wil doen, het kan nu vervuld worden. Zo gezegd, zo gedaan. Ik wil je graag meenemen op reis naar twee momenten uit mijn leven, die ondanks dat het overweldigend gaaf was, toch een onverwacht nadeel met zich meebrengt.
Road trippin with my two favorite allies
Op 21-jarige leeftijd ging ik met mijn twee beste vrienden maar liefst drie weken naar Amerika om in een dikke SUV een roadtrip te maken door West-Amerika. In de maand oktober van 2006 trokken we van het indrukwekkend grote Los Angeles naar het zonnige San Diego, met uiteraard een gebrande cd met onder andere de Red Hot Chili Peppers erop, dwars door de oogstrelende natuurparken richting het bombastische Las Vegas en hippe San Fransisco, om uiteindelijk langs de schilderachtige kustweg te belanden in de zonovergoten kustplaatsen Santa Barbara en Santa Monica.
Je kunt je vast inbeelden hoe indrukwekkend zo’n grote reis is geweest in die setting op zo’n jonge leeftijd. Nu nagenoeg 12 jaar later kan ik nog steeds vol enthousiasme praten over deze beste drie aaneengesloten weken van mijn leven.
Maar nu komt het probleem. Nadat ik zo’n absurd gave reis had gemaakt die mijn gedachtegoed voorgoed had veranderd, waren de reizen die ik daarna maakte – hoewel ontzettend leuk en vermakelijk – een beetje …mweh.
In vergelijking met de 10 die ik ervoer op de roadtrip in Amerika, waren de vakanties en uitstapjes naar onder andere Zweden, Italië, Spanje en steden als Berlijn, Stockholm, Rome, Venetië, Mallorca, Barcelona en London… geinig.
Dit is het nadeel van iets doen wat hééél erg gaaf is.
On Top of the World
Vorig jaar november was ik zo’n tien dagen in het overweldigend imponerende New York City, een stad die je snel doet realiseren dat de wereld groot is. Héél groot. Na enkele dagen met open mond rond te hebben gelopen, acclimatiseer je al snel aan het tempo, het voedsel en de bruisende energie die er hangt. Op onze agenda stond een absurd uitstapje, het meest extreme wat we ons konden bedenken: in een helikopter zónder deuren boven New York City vliegen. Doodeng. Ongelofelijk. Fantastisch. Extatisch. Geweldig.
Als New York de wereldstad is, en je met een helikopter het hoogste punt bereikt om on top of the city te zijn, dan heb ik hier letterlijk On Top of the World gestaan. Of gevlogen, je begrijpt wat ik bedoel. Zo’n unieke belevenis is één van de meest ultieme dingen die je kan doen.
Zoals je vast al verwacht, zit hier ook dat nare vervelende nadeel aan. Alle gekke activiteiten (of wat betreft uitzicht) vallen in het niets bij zoiets extreem. Ik denk dat stuntpiloten die constant gekkere stunts uithalen voor hun adrenalinekick zich ook soortgelijk voelen. Het moet nog meer episch zijn om indruk te maken. Niet minder.
Deze gedachtegang moet toch wel het ultieme voorbeeld zijn van een first world problem, waar ik me uiteraard een tikkeltje voor schaam, maar het is er wel één die je ervaart na zo’n gave belevenis, avontuur of reis. Is dit enigszins herkenbaar of raaskal ik nou een eind in de richting? Ik weet dat tenminste iemand hetzelfde denkt als ik.
Dan Bilzerian’s baseline
De levensgenieter die Hugh Hefner aan het evenaren is qua lifestyle en gekkigheid is de afgetrainde baardmans Dan Bilzerian (37). Deze extravagante excentriekeling heeft vele miljoenen gemaakt dankzij pokeren tegen de rijke elite en door het maken van wat slimme investeringen. De Amerikaanse playboy wordt onder andere de King of Instagram genoemd. Dan heeft maar liefst 23 miljoen volgers die zijn jaloersmakende lifestyle op de voet volgen, waaronder ondergetekende. Het lijkt erop dat elke man het leven wil van Dan en elke hitsige vrouw graag ervan wil meegenieten.
De voormalige militair heeft inmiddels door de jaren heen de mooiste auto’s gehad, gegeten bij de lekkerste restaurants, de mooiste vrouwen in bed gekregen en vele miljoenen erdoorheen gebrast. Als geen ander moet hij weten hoe het is om vies rijk te zijn. Om letterlijk alles te kunnen doen wat je hartje maar begeert…
Toch zit hier het eerdergenoemde nadeel aan. Ik geef het woord aan Dan Bilzerian. (5 minuten clip)
https://www.youtube.com/watch?v=pwiQB6CIAnQ
Zoals je kunt horen heeft deze professionele levensgenieter het allemaal wel eens meegemaakt. Als je hem een Lamborghini geeft, zal hij niet per se heel gelukkig zijn, hij zal het amper ervaren als een grote mijlpaal omdat ie er zelf al één of twee heeft gehad, maar als je een alledaagse gozer zo’n supercar geeft, is hij helemaal lyrisch. Die vent zal zowaar ontploffen van geluk. Kortweg samengevat zou je kunnen concluderen dat geluk afhankelijk is van je baseline.
Je baseline van geluk
De roadtrip was voor mij een 10. Het hangen uit een helikopter boven Manhattan was een 10. Mijn baseline voor wow-momenten is daardoor torenhoog geworden, wat zoals je hebt gelezen een nadelig effect heeft. Ditzelfde kun je ook doortrekken naar dagelijkse voorbeelden of spullen.
Als je bijvoorbeeld eens bij een Michelin-ster restaurant hebt gegeten, en vervolgens bij alledaagse restaurants eet, smaakt het eten nogal simpel. Als je een 55 inch 4K televisie hebt gehad, gniffel je als Dagobert Duck om de 1080p televisies bij anderen. Je perspectief raakt verwend, verstoord, verwaand, verpest. Wat voor een naam je het beestje ook geeft, je kan er simpelweg niet omheen als je eenmaal kwaliteit hebt ervaren.
Je baseline (lees: je startpunt van geluk) verandert naarmate je kwaliteit proeft. En dit is zowel een zegen als een vloek. Het bepaalt je geluksgevoel en je perspectief van geluk. Hoe lager je baseline, hoe makkelijker je tevreden bent met simpele dingen, hoe hoger je baseline, hoe moeilijker je tevreden zult zijn alledaagse dingen.
Mijn vrouw verruilde onlangs haar simpele doch trouwe rode boodschappenwagentje in voor een stevige Volvo V40. Toen ze nog eens weer in het boodschappenwagentje moest rijden zei ze in ongeloof; ‘wow, wat een verschil, ik kan nu echt niet meer terug, jeetje wat is dit een skelter in vergelijking met de Volvo!’. En dat terwijl ze altijd zeer tevreden was met dat rode bakkie.
Arm en rijk
Je ziet deze gedachtegang ook terug in het contrast van arm en rijk. Een welvarende Amsterdammer kan balen als zijn glimmende Tesla P85D alwéér leeg is en een armzalige man uit het berggebied uit Pakistan kan extatisch zijn als hij genoeg stroom heeft om in de avonduren een verhaaltje voor te lezen voor zijn zoontje.
Om even een persoonlijk voorbeeld te nemen; als jouw Netflix het niet meer zou doen (of een app die je graag gebruikt zoals WhatsApp, Tinder of Instagram), dan baal je als een stekker. En dat terwijl een gezin uit de Congo die uit een minder fortuinlijk milieu komt dolgelukkig zou zijn met überhaupt een simpele televisie in hun met golfplaten bedekte ‘woning’. Je neemt geweldige dingen, momenten en mensen voor lief als je baseline torenhoog is. Dit gevoel is iets om waakzaam voor te zijn.
Perspectief is alles, en je baseline van geluk bepaalt dat perspectief vaker dan je zou willen.
Lees ook: Gedachtegang #5: ‘Nobody gives a f*ck…, maar maakt het uit?’
